| Hello! |
|
|
Na twee weekjes een beetje van WA gezien te hebben, is het weer tijd om onze website te updateten en op deze manier houden wij jullie dus ook geüpdatet! We zijn in Perth vertrokken en zijn zo naar Busselton, Margaret River, Albany, Esperance, Kalgoorlie en terug naar Perth gereden ! Wat een rit ! We hebben deze tocht met onze fameuze roodgekleurde auto volbracht, een Mitsubishi 380.
|
|
Dit weekend beginnen we aan onze laatste stukje reis hier down under (snik snik). Onze eindbestemming is dus Broome en dat is ideaal, want het is daar tropisch weer en dus nog heel lekker warm en zonnig om onze laatste daagjes door te brengen !
|
|
|
S - M - L
We hadden bij het verhuurbedrijf de kleinste wagen aangevraagd en hiervoor een prijs gekregen. Het was dus allemaal in orde gekomen tot we op de luchthaven staan en blijkt dat onze 'klassewagen' niet meer beschikbaar is. Dan hebben we voor dezelfde prijs terug onze eerste huurauto (zo een als die van in New South Wales) gekregen ! Toen we enkele dagen later op onze rondreis wilden vertrekken, kregen we plots telefoon van het verhuurbedrijf ! Er zou een betere auto beschikbaar zijn om helemaal naar Broome (onze laatste eindbestemming en redelijk outback stadje) te rijden ! Dus, gevolg: we rijden nu rond met een super grote auto die -25 -jarigen normaal nog niet mogen huren en dat aan de prijs van een Huyundai Getzke ! Allemaal leuk en wel, maar het beestje drinkt wel wat hoor (voor de kenners: het is een 3.8l V6, een plezier om mee te rijden)! |
|
Vallei der giganten
Een gekende place to be hier, is de Valley of the Giants. Herinner je de tekst over de tree top-wandeling in Lamington (20 hoge meters boven de grond), de wandeling waarvoor Ellen bedankte? Dat was peanuts tegenover wat we hier gedaan hebben. Zelfde principe, alleen hoger en mooier. En met hoger, bedoelen we ook echt hoger: 40 meter boven de begane grond! En dat over een rooster om het extra interessant te maken. De bomen groeiden dan nog meer dan twintig meter hoger. Naar beneden of boven kijken maakt dat niet veel uit, klein voel je je toch! En deze keer was Ellen wel meegegaan. Ze heeft zelfs naar beneden gekeken ! Wel per ongeluk, maar toch. |
|
|
|
Esperance
Esperance is een heel mooi stadje, bijna paradijselijk! Wondermooie stranden en nationale parken! Spijtig genoeg hebben we daar slecht weer gehad! Het waren echt Belgische temperaturen! 17 Graden, regen, wind! We hebben ons dan maar echt Belgisch gedragen en een zakje friet al wandelend op de jetty opgegeten! Spijtig genoeg geen Belgische friet: te vet, te zout en geen mayonaise. |
|
|
Van God Los
Onze eenzame gids (onze vrije vertaling van de lonely-planet voor niet-avonturiers) doet hier goed dienst. We leven een beetje van dag tot dag, we zien wel waar we uitkomen, zoeken ter plaatste ergens iets om te overnachten... Nou, dat verhaaltje is ons duur komen te staan! En ja, we bedoelen het letterlijk! Wij waren (katholiek als we zijn) vergeten dat het Pasen was, dus dan worden alle Aussies hier zot en gaan massaal op weekend en op vakantie! Leuk voor ons..... Er was nergens, maar dan ook echt nergens een plaatstje voor ons in eender welk hotel, motel, camping, de meest lugubere hostel , noem maar op! Uitgelachen worden als je bij een hotel naar de availability vraagt, biedt echt geen troost! Uiteindelijk echt veel geluk gehad en ergens kunnen overnachten waar een gast geannuleerd had. We hebben ons deze week blauw betaald aan motels enzoverder! Na Pasen dachten we dat de helse periode voorbij was, maar nu is ook nog het walvisseizoen begonnen! Alle zever begint van vooraf aan ! |
|
|
Old McDonald had a farm
In Esperance zijn we op boerderijbezoek geweest, en wat voor een boerderij: een grote rommelhoop! De rondrit gebeurde in een afgedankte bus waarvan ramen en deuren niet meer dichtgingen. We arriveerden net op tijd en mochten vooraan in de bus springen, iets waarvoor we later zeer dankbaar waren. Na een aai-stop bij de alpaca's (een lama-achtig beest) gingen we naar de buffels. Gigantische, Afrikaanse en Italiaanse buffels die volgens ons zonder al te veel moeite de bus konden slopen (voorzover dat dat nog niet gebeurd was). Na het betere offroad-werk met de bus die daar duidelijk niet voor gemaakt is, komen we terecht bij de dromedarissen. Meteen werd ook duidelijk waarom de bus vol stukjes wortel en hoopjes graan lag en wat de reden is achter niet-sluitende deuren en ramen! Het was hilariteit alom, toen er drie dromedariskoppen binnenkwamen! De volgende stop was bij de struisvogels, die om een of andere duistere reden samenhokken met de elandstieren. Ooit met een bus een hoop struisvogels opgejaagd? Wij nu wel. Tegen 50 km/h over een hobbelig weiland op 10 cm afstand van deze giganten rijden, het heeft wel iets. Verlegen zijn ze allerminst en aangezien de raampjes niet dichtgaan, moet je zorgen dat ze niet aan de waardevolle spullen geraken. Op een Australische boerderij wordt ook heel goed duidelijk dat een paar meter grond absoluut niets kost (in de outback toch niet): in elke weide moeten ze gaan zoeken naar de dieren! |
|
|
In the middle of nowhere
Na 4 uur rechtdoor rijden zonder enig levend wezen tegengekomen zijn, beseffen we dat we door de outback dwalen. Als je door de outback rijdt, krijg je soms toch een raar gevoel van 'wie weet waar wij exact zijn, wie zal ons missen, wie zal ons komen redden', een eeuwigheid zonder gsm-bereik, zonder medemensen, zonder radio..... Alleen die 20 liter water die in het koffer ligt, kan ons redding bieden in nood. Het is echt geen leugen dat je in de outback niet met je ogen mag knipperen of je rijdt er enige vorm van beschaving voorbij ( een hut ofzo)... In de outback viel het ons ook op dat de plaatselijke bewoners van miniminuscule dorpjes ongerust waren over onze of mijn situatie (bizar)!!!! "Is this guy treating you nice?" - " Are you really really ok ?" zijn vraagjes die ik een paar keer hebben moeten beantwoorden. We kregen daar toch wel een raar gevoel van die vragen, precies of ik ben met Meneer Fourniret op pad! Heb maar braafjes geantwoord dat ik 'nicely treated' was en dat ik nog wat eten kreeg :) !! |
|
|
Wegtreinen
WA is het gebied van roadtrains. En roadtrains hebben hun naam echt niet gestolen. Een vrachtwagen met drie, vier en zelfs vijf (!) aanhangwagens !!! Ze rijden tegen een constante snelheid van 100 km/h en zijn niet gemaakt om te stoppen. En geloof ons maar dat het geen aangenaam zicht is om die in uw achteruitkijkspiegel te zien opdoemen. Ze zijn ook breder dan de gemiddelde vrachtwagen en hebben alle plaats op de weg nodig. Het enige wat je kan doen, is zo ver mogelijk links rijden en hopen dat je geen steenslag krijgt. En als je ze wilt inhalen, heb je tijd nodig. Veel tijd (en dan komt de V6 goed van pas). Onze jonge neefjes zouden hier totaal wild worden van al dat groot geweld! |
|
|
... Rijstpap zal-ie eten, in de gloria ...
Maar eerst hadden we nog een verjaardag te vieren: Djeesje werd 24! Inderdaad: vier-en-twintig!!! En oud dat hij zich voelt. Gelukkig was Ellen er met het perfecte cadeau. Eerst een chocolade-taartje op het strand, gevolgd door volgende hint: |
|
|
Voor de 8ste keer op rij is het nog steeds mijn missie
|
|
Dat hebben we vandaag dus gedaan en het was GEWELDIG! Het is echt een heel speciaal gevoel als je naast een flipper kunt zwemmen! We hebben zelfs een jong kalfje gezien van een week oud, dat was nog geen 30 cm! Superschattig!!! Het was echt een mega-cadeau, eentje om in te kaderen. Helaas is foto's nemen van actieve dolfijnen redelijk moeilijk, dus zullen jullie je inbeelding moeten gebruiken. Maar het is een absolute aanrader (als je ooit eens in Australië bent). Buiten het ijskoude water, dan. Wij hadden echt geen idee hoe koud het water hier kan zijn ...
|
|
|
|
Vele groetjes,
Dries & Ellen |
|